Eigenschap van mensen die altijd leuk gekleed zijn?
Ze durven meer.
En dat is om meerdere redenen een uitstekend idee. Vroeger praatte ik met vrienden en kennissen over van alles, nu over van alles én kleren. Heerrrlijk. En zowaar, je hebt er twee soorten. Je hebt mensen die zich kleden en mensen die met kleren spelen. Ik hoef je niet te vertellen welke van de twee vestimentair gezien de leukste groep is, én de groep van wie je het meest kan leren.
Jij en ik weten dat mensen lang vasthouden aan bepaalde manieren van kleden. Velen van ons geloven dat die en die snit, lengte, pasvorm, kleur of maat de enig juiste is, en daar wijken we niet meer van af. Ik betrap me er zelf ook op. Skinny jeans? No more. Platte schoenen? Nop. Een witte bloes? Ik denk het niet. Daar heb ik allerlei goede en slechte redenen voor. Maar eigenlijk leg ik mezelf alleen maar beperkingen op, om redenen die al lang niet meer van tel zijn. (Een klassieke witte bloes hoorde ooit bij ons schooluniform en dat vond ik zoooo saai en burgerlijk. Inmiddels vind ik dat echt niet meer, maar toch heb ik nog steeds geen witte bloes. En die skinny jeans heeft veel te lang geruled, het is tijd voor iets anders. Het hakje daarentegen is een blijver, weinig kans dat ik hierop ooit veel toegevingen doe.)
Wat je doet en niet doet met kleren zegt veel over wie je bent. Je geschiedenis zit in je stijl, elke dag vertel je iets over jezelf door wat je uit je kleerkast plukt. Vandaar dat een spiegelbeeld dat niet beantwoordt aan je verwachtingen zo tricky is. Zie je er met die broek plots truttig uit? Of alledaags? Zo ben jij niet. Die broek belandt achterin de kast. Het gaat immers niet over die kleren, het gaat over jou. Maar hoe vrijer je bent, hoe vriendelijker de spiegel. Kinderen spiegelen zichzelf de hele tijd met gekke hoeden en grote schoenen. Zij houden van hun spiegelbeeld. De ellende begint pas nadat ze van het bestaan van regeltjes horen. Super jammer.
En dan heb je degenen die met kleren spelen. Als je zo iemand kent heb ik maar één boodschap: observeer en imiteer. Niks geen beige en grijs in hun kast, de spelers hebben kleur, textuur en fun. Dingen die ze saai vinden doen ze bij de spullenhulp, het criterium is geluk. Ze komen tevoorschijn met geweldige schoenen in een onwereldse kleur. Of met schandalig mooie prints op stoffen die je nergens vindt, dingetjes die ze 'ooit spotten in een klein winkeltje in Barcelona/ Amsterdam/ Parijs/ Gent'. De spelers hebben niet die vaste overtuigingen over pasvorm, kleur en andere zaken. Zij. Zijn. Vrij. En vaak hebben ze ook een goed oog voor originaliteit en kwaliteit. (De spelers die ik ken zijn niet toevallig kunstenaars.)
Het voordeel: je kan eindeloos blijven shoppen in je eigen kast. Je kan langer met minder, want wat je al hebt is totaal niet saai. Gooi eens zo'n oude overtuiging overboord. En geef weer een kansje aan dat rokje van tien jaar geleden, wedden dat het nog steeds werkt?
Els x
Reactie plaatsen
Reacties