Al een tijdje eten we vegetarisch en heel vaak vegan. Dat is leuk, en goed voor het klimaat, maar het is niet zo dat we het van de ene op de andere dag hebben besloten. Het ging stapsgewijs, en er speelden ook rare toevalligheden mee.
Ik houd veel van dieren en was al vroeg een twijfelende vleeseter. Als het echt niet anders kon, at ik wel een worstje, maar vanzelfsprekend vond ik het niet. Op een dag besloot onze man in huis geen vlees meer te eten. Hij deed het omdat hij gezonder wilde leven. Hij wilde switchen naar een eetpatroon met meer groente en minder vet.
Man in huis was vastbesloten, en al snel bleek het handiger om gewoon mee te doen, in plaats van twee verschillende versies van iets op tafel te zetten. Spaghetti met en spaghetti zonder gehakt, die dingen, dat werd in geen tijd te ingewikkeld. Maar we waren ook gemotiveerd. Niemand hier at achteloos of supergraag vlees. Het werd logisch om de stap naar geen vlees te zetten.
Onze oudste dochter pleitte voor echt vegetariërschap en schrapte ook vis uit haar menu. Na een tijdje deed iedereen mee en aten we vis noch vlees, en dat lukte best goed. Ik deed uitgebreid navraag en leerde dat een vegetarisch dieet wel degelijk goed is, ook voor kinderen, omdat je hele voedingspatroon erop vooruitgaat.
Er kwam wel wat kritiek. In verband met etentjes en zo is het soms makkelijker om zelf een oplossing aan te dragen. Maar als je iets op een andere manier wil doen is er altijd kritiek, dat zal wel normaal zijn. En eerlijk, die dierentransporten met kalfjes die je aankijken door de spleten van de vrachtwagen... die hebben me zonder twijfel ook van de slagerstoonbank weggeleid.
In dezelfde periode tikten we een kookboek op de kop met eenvoudig te maken Japanse gerechten. Groente, noedels en tofu kan je bereiden of bakken met gember, sesamolie en sojasaus, zo lekker dat het zelfs een beetje verslavend is.
Het idee om vegan te eten kwam ook op tafel. Aanvankelijk leek het me complex en had ik het gevoel niet voldoende alternatieven te hebben voor dingen als boter en melk. Maar toen werd ik zo'n beetje van de ene op de andere dag lactose-intolerant. Na een hele hoop krampen durfde ik niet meer in de buurt te komen van alles wat met zuivel bereid was, en moest ik op zoek naar alternatieven. Gelukkig zijn die er tegenwoordig volop, en omdat het gewoon eenvoudiger is, hebben we de spulletjes met melk vervangen door vegan versies.
Kwam erop neer dat telkens wanneer één gezinslid iets wilde (of moest) veranderen, de anderen meededen. En...het werkt, het koken is leuker, vegetarisch en vegan eten is lekker en uitstekend voor de lijn, en iedereen voelt zich betrokken bij wat er 's avonds op tafel komt. Dat laatste vond ik verrassend, alleen maar goed toch? Aanradertje.
x Els
Reactie plaatsen
Reacties