1. De geur van koffie in de ochtend. Of in de voormiddag, want gelukkig moeten we niet de hele week opstaan als het buiten nog donker is. Volgens mij ben ik een eeuwigheid geleden aan koffie begonnen vanwege de geur. Heerlijk. En goed begonnen is half gewonnen. Hoewel het daarna toch nog altijd bergaf kan met je dag... Voldoende koffie nuttigen dus, ben je in elk geval wakker.
2. Franse vrouwentijdschriften. Misschien niet de meest voor de hand liggende bron van geluk, maar ik hou ervan. En ook vind ik bladeren soms fijner dan swipen of klikken. In pakweg Marie Claire en Elle staan knappe stukken over wat vrouwen in nabije of verre contreien denken en doen. Dat zijn vaak stoere verhalen met een boodschap van hoop. Feminisme op zijn best, les Françaises weten er uitstekend weg mee. En natuurlijk zijn de modereportages ook niet mis.
3. Boeken. Literatuur of non-fictie, op zich kan het allebei. Maar selectief zijn is geboden, want er zijn genoeg boeken waar je niet blij van wordt. Ik las onlangs een boekje over markering en was daarna uren uit mijn hum (te hol, te eenzijdig, het boek was ongetwijfeld geschreven door een robot). Ongefundeerde somberheid, zo-en-niet-anders-teksten, saaiheid en liefdeloze adviezen probeer ik te mijden. Dan ben je meer met iets moois, zoals Kafka op het strand van Haruki Murakami.
4. Kunst. Ja, waar zal ik beginnen. Het was jarenlang mijn werk om erover te schrijven, en ik kan nog altijd niet zonder. Weliswaar ga ik nu minder naar tentoonstellingen, maar àls ik ga, ben ik extra gelukkig. Net zoals met boeken kies ik ook mijn kunst zorgvuldig. Mijn bezoeken zijn meestal gebaseerd op wat ik al weet. Zomaar ergens binnenlopen doe ik niet zo dikwijls, maar ik ga wel driehonderd kilometer verder naar iets kijken omdat het van een kunstenaar is die ik goed vind. De installatie op de foto is van de Japanse Chiharu Shiota, en is nog even te zien in het Brusselse Museum voor Schone Kunsten. Alleen die kleur al, wat wil je nog meer?
5. Dieren. Ik kan me niet voorstellen dat ik lang ongelukkig zou blijven in de nabijheid van een dier. Die vriendelijke blikken, die zachte pelsjes, die eerlijkheid, daar kan weinig tegenop. Mocht het ooit nodig zijn, dan begin ik een asiel voor verwaarloosde katten, honden of struisvogels. Maar voorlopig houd ik het op vegetarisch eten. Degene van wie je houdt niet opeten is al een mooi begin. x Els
Reactie plaatsen
Reacties