Huid is complexe materie. Ze gloeit, koelt af, rimpelt, rekt, bruint, verbleekt, beschermt en heeft ook een beetje bescherming nodig. Als eigenaar van een supergevoelige huid heb ik intussen een paar methodes gevonden die nuttig zijn gebleken. Spectaculair zijn ze niet, en klassieke potjes-tips heb ik ook echt niet. Wat werkt en niet werkt, is bovendien voor iedereen anders. Maar bij mij leverden deze maatregelen en tips een rustiger huid op. Ik zet ze even onder elkaar. 

Een gevoelige huid is een beetje een mysterie. Achter elk soort uitslag kan een heel verhaal schuilgaan, soms ernstig van aard, soms onschuldig. Als bezitter van zo'n huidje heb je er vaak zelf het raden naar, en kan het een hele tijd duren voor je weet wat er aan de hand is. En je krijgt allerlei 'adviezen'. Je bent gevoelig, de huid is de spiegel van de ziel, het komt door stress, allemaal zaken die men zegt en waar je machteloos tegenover staat. 

Ik las het en daarna vond ik het artikel nergens meer terug, maar het bleef me intrigeren:

Eens oktober voorbij is het weer zover, dan is het weer tijd voor mijn winterhuid. Het laatste beetje kleur verdwijnt als sneeuw voor de zon, en in de plaats komt een kurkdroog wintervel dat protesteert tegen wol, sokken en verwarming. Begin november nog maar en de huidirritaties komen weer hun opwachting maken. Die mooie kasjmier trui had ik niet met alleen maar een T-shirt mogen dragen. Ik weer het, been there, het kan dus echt niet.